آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مردم در زندگى این دنیا براى نجات از چنگال مجازات ها غالباً، یا متوسّل به پول مى شوند، و یا به پارتى، یعنى از طریق «رشوه ها» و «رابطه ها» براى خنثى کردن مجازات ها دست به کار مى شوند. اگر تصور کنند که در آنجا نیز چنین برنامه هائى امکان پذیر است، دلیل بر نهایت نادانى آنها است. در مورد «شفاعت» به هیچ وجه مفهوم مادى در آن نیست، بلکه با توجه به آیات صریحى که در این زمینه وارد شده است، تنها در سایه پیوندهاى معنوى و شایستگى ای که به خاطر بعضى از اعمال خیر به دست آمده، مى باشد.

مى دانیم، ماهیت روز قیامت، همان دریافت نتیجه ها و رسیدن به عکس العمل ها و بازتاب هاى اعمال است، و به این ترتیب، در آنجا کسى نمى تواند براى نجات از عذاب فدیه اى دهد. و حتى اگر فرضاً تمام اموال و ثروت هاى روى زمین در اختیار او باشد و آن را انفاق کند تا ذره اى از کیفر اعمالش، کم بشود ممکن نیست؛ چرا که «دار عمل» که سراى دنیا است، پرونده اش در هم پیچیده شده است و آنجا «دار حساب» است. همچنین پیوند دوستى مادى با هر کس، و به هر صورت، نمى تواند در آنجا رهائى بخش باشد.
و به تعبیر ساده، مردم در زندگى این دنیا براى نجات از چنگال مجازات ها غالباً، یا متوسّل به پول مى شوند، و یا به پارتى، یعنى از طریق «رشوه ها» و «رابطه ها» براى خنثى کردن مجازات ها دست به کار مى شوند.
اگر تصور کنند که در آنجا نیز چنین برنامه هائى امکان پذیر است، دلیل بر بى خبرى و نهایت نادانى آنها است.
و امّا مسأله «شفاعت» به هیچ وجه مفهوم مادى در آن نیست، بلکه با توجه به آیات صریحى که در این زمینه وارد شده است، تنها در سایه پیوندهاى معنوى و یک شایستگى که به خاطر بعضى از اعمال خیر به دست آمده، مى باشد. (1)