آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قبول زندگى جمعى در حیات انسان ها نمى تواند از مسأله رهبرى جدا باشد؛ چرا که براى مشخص کردن خط اصلى یک جمعیت، همیشه نیاز به رهبر و پیشوائى است، اما به همان اندازه که یک رهبر الهى، عالم و صالح، راه وصول انسان را به هدف نهائى، آسان و سریع مى کند، تن دادن به رهبرى ائمه کفر و ضلال، او را به پرتگاه بدبختى و شقاوت مى افکند تا جایی که در قیامت، خداوند هر گروهى را با کسى که ولایت او را پذیرفته، مى خواند.

قبول زندگى جمعى در حیات انسان ها نمى تواند از مسأله رهبرى جدا باشد؛ چرا که براى مشخص کردن خط اصلى یک جمعیت، همیشه نیاز به رهبر و پیشوائى است.
اصولاً پیمودن راه تکامل بدون استفاده از وجود رهبر، ممکن نیست، و سرّ ارسال پیامبران و انتخاب اوصیا براى آنان، همین است.
در علم عقائد و کلام نیز با استفاده از قاعده لطف و توجه به نقش رهبر در نظم جامعه و جلوگیرى از انحرافات، بعثت انبیاء و لزوم وجود امام در هر زمان اثبات شده است.
اما به همان اندازه که یک رهبر الهى و عالم و صالح، راه وصول انسان را به هدف نهائى، آسان و سریع مى کند، تن دادن به رهبرى ائمه کفر و ضلال، او را به پرتگاه بدبختى و شقاوت مى افکند.
در حدیثى که شیعه و اهل تسنن از امام على بن موسى الرضا(علیهما السلام) به سندهاى صحیح نقل کرده اند، چنین مى خوانیم: آن امام(علیه السلام) از پدرانش از پیامبر(صلى الله علیه وآله) در تفسیر آیه 71 سوره اسراء نقل فرمود: «یُدْعى کُلُّ أُناس بِإِمامِ زَمانِهِمْ وَ کِتابِ رَبِّهِمْ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِمْ»؛ (در آن روز هر قومى همراه امام زمانشان، کتاب پروردگار و سنت پیامبرشان خوانده مى شوند). (1)
و نیز از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «أَلا تَحْمَدُونَ اللّهَ إِذا کانَ یَوْمَ الْقِیامَةِ فَدَعا کُلَّ قَوْم إَلى مَنْ یَتَوَلَّوْنَهُ وَ دَعانا إِلى رَسُولِ اللّهِ وَ فَزَعْتُمْ إِلَیْنا فَإِلى أَیْنَ تَرَوْنَ یَذْهَبُ بِکُمُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ ـ قالَها ثَلاثاً ـ»؛ (آیا شما حمد و سپاس خدا را بجا نمى آورید؟ هنگامى که روز قیامت مى شود، خداوند هر گروهى را با کسى که ولایت او را پذیرفته، مى خواند، ما را همراه پیامبر(صلى الله علیه وآله) و شما را همراه ما، فکر مى کنید در این حال شما را به کجا مى برند، به خداوند کعبه سوگند! به سوى بهشت ـ سه بار امام این جمله را تکرار کرد). (2)، (3)