از مسائل مهم كه بايد آن را جزو اركان تأثير قرآن در قلوب دانست «اخلاص در قرائت» است، اگر عملى بدون آن صورت گيرد، بى ارزش و از درجه اعتبار خالى است. اخلاص، روح عبادت و رأس المال تجارت هاى اخروى است. اگر قرائت قرآن براى اغراض غير الهى مثل اينكه مردم خوششان آيد، يا به اين وسيله دكّانى باز كرده و قصد پول به جيب زدن داشته باشد، ثواب ندارد بلكه عقاب دارد ...
خداوند در قرآن کریم ضمن سفارش به نمازگزاران براي حفظ «اوقات نماز» می فرماید: «نمازگزاران واقعی كساني هستند كه بر نماز خويش مواظبت دارند». از روايات معلوم مي شود كه نماز اول وقت به صورت امري تابان جلوه مي كند؛ حقيقتي دارد كه زنده است، روحي دارد كه براي هميشه هست؛ دعا مي كند و دعاي نماز نيز هميشه مستجاب است و اگر كسي نماز نخواند يا در وقت نخواند به صورت چهره تاريك در مي آيد و مي گويد تو مرا ضايع كردي خدا تو را ضايع كند.
قال الباقر عليه السّلام :
ما مِنْ رَجُلٍ ذکَرَنا اَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فى الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِکَ الدَّمْعَ حِجاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النّارِ.
الغدير، ج 2، ص 202