فخر رازى هنگامى كه به تفسير اين آيه مى رسد، اقوالى از مفسّران در مورد تطبيق اين آيه نقل مى كند و در پايان بحث مى گويد: «... اين آيه درباره على(ع) نازل شد ...» سپس به دو دليل براى تقويت اين قول استدلال مى كند. همچنین «ثعلبى» در تفسيرش در ذيل آيه فوق مى گويد: «اِنَّها نَزَلَتْ فى على(ع)».
علاوه بر دانشمندان شیعه، گروهی از برجسته ترین دانشمندان و مفسران اهل سنت مانند: فخر رازی، جصاص، شوکانی، ابن عطیه آندلسی، ثعالبی، آلوسی، طنطاوی و... به این نکته اشاره کرده اند که مصداق رِجس فقط محدود به شرک نیست و شامل همه پلیدیها و زشتیها و گناهان است.
در تحریف معنوی، الفاظ متن مقدس تغییری نمی کند ولی مفسرین، برای انطباق آن بر مقاصد خویش، معانی بی اساس به آن منتسب می کنند. در آیات قرآن به این کار مفسرین یهودی و مسیحی اشاره شده، مثلا آیاتی که یهودیان را به خاطر تحریف کتاب مقدس خود نکوهش می کند. قرآن در جایی دیگر یهودیان را به خاطر تحریف کلمات و فراموش کردن اندرزهای کتاب مقدس، ملامت می کند. همچنین یهودیان به خاطر تفسیر نابجا و عدم توجه به فرازهایی از کتاب مقدس که منجر به کتمان نبوت پیامبر(ص) می شود نیز مورد نکوهش قرآن قرار گرفته اند.
قال الصّادق عليه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289