امام علی(ع) درباره «کوتاهی در عمل» و «اصرار در درخواست» می فرماید: «از كسانى مباش كه به هنگام عمل كوتاهى مى كنند و به هنگام درخواست اصرار مى ورزند»، این سخن به افراد سست و تنبلی اشاره دارد كه مرد ميدان عمل نيستند و هميشه نگاهشان به دستان دیگران است، گويى از زندگانى مستقل بيزارند و به زندگى وابسته دلخوش، در حالى كه بر اساس تعاليم اسلامی، انسان تا زمانی که توانایی دارد باید روى پاى خود بايستد و از دیگران چيزى درخواست نكند كه اولى باعث عزت و دومى سبب ذلت مي شود.

«تسويل» در اصل به معناى حاجت و آرزويى است كه نفس انسان را به سوى خود تشويق مى كند، و نیز به معناى تزيين چيزى به گونه اى كه نفس به آن راغب گردد و به معناى نشان دادن زشتى ها در چهره هاى زيبا؛ و سستى توأم با غرور و غفلت آمده است. منظور از تسويلات شيطان، در آيات قرآن، اين است كه زشتى ها را در نظر انسان زيبا نشان دهد، و آدمى را فريب داده و منحرف سازد.