مردى شامي از طرف معاويه خدمت امام حسن(ع) رسيد و گفت: پادشاه روم از معاويه سؤال كرده: «بين حق و باطل چقدر فاصله است؟ حال آمده ام تا جوابش را از شما بگيرم، حضرت فرمودند: چهار انگشت است، آنچه را با دو چشم خود ببینی حق است و آنچه با دو گوش خود بشنوى چه بسا که باطل باشد». اميرمؤمنان(ع) نيز در جواب این سوال فرموده اند: «چهار انگشت است. سپس حضرت چهار انگشت را پهلوى هم گذاشته و بين گوش و چشم خود گذاردند».

از آيات قرآن بر مى آيد كه «وحى» معانى مختلفى دارد، بعضى تكوينى است و بعضى تشريعى و در هفت معناى زير به كار رفته است: 1- وحى تشريعى كه بر پيامبران نازل مى شد. 2- الهام به غير انبياء. 3- پيام الهى به فرشتگان. 4- پيام با اشاره. 5- القائات مرموز شيطانى. 6- تقدير قوانين الهى در جهان تكوين. 7- آفرينش غريزه ها. نزول وحى بر پيامبران نيز به صورت هاى مختلفى بوده از جمله: 1- نزول ملک و مشاهده فرشته وحی. 2- شنیدن صدای فرشته بدون مشاهده او. 3- الهام به قلب. 4- خواب و رویای صادقه.