درباره تاثير اظهار عجز در قبولي دعا، مرحوم «فاضل توني» فرموده اند: «بنده بايد چيزي را به عنوان هديه پيش مولا ببرد، كه مولا نداشته باشد؛ وگرنه اين هديه ارزشمند نيست». انسان نيز كه بنده خداست، بايد چيزي را به عنوان هديه پيش خدا ببرد. اما از آنجا که همه کمالات نزد خداوند است، و در پیشگاه او چیزی جز اظهار بندگی و تعبد مطلوب نیست، سزاوار است انسان بگويد: «من غير از بندگي چيز ديگري نياوردم».

«توبه» در اصل به معنى بازگشت از گناه است. ولى اگر به خدا نسبت داده شود، در اين صورت به معنى بازگشت به رحمت است. بنابر این واژه «توبه» مشترك لفظى يا معنوى است ميان «خدا» و «بندگان».

وقتی قرآن کریم الوهیت ملائکه را نفی می کند، الوهیت روح القدس را هم نفی می کند. خداوند در سوره نساء، آیه 172 می فرماید: «هیچ گاه مسیح از این ابا نداشت که بنده خدا باشد و نه فرشتگان مقرّب [از این ابا دارند]». و در سوره آل عمران، آیات 79-80، می فرماید: «براى هیچ بشرى سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانى و حکم و نبوّت به او دهد سپس او به مردم بگوید: غیر از خدا، مرا پرستش کنید... و به شما دستور نمى دهد که فرشتگان و پیامبران را، پروردگار انتخاب کنید...».

علي(ع) فرمود: مبادا درباره ما غلوّ کنيد، بلکه بگوييد ما بنده خداييم، از حدّ بندگى ما را بلاتر نبريد آنگاه هر چه خواستيد درباره ما بگوئيد ولى غلوّ نکنيد. امام صادق(ع) فرمود:به خدا سوگند ما بندگان، مخلوق خدائيم که براى ما پروردگارى است که او را پرستش مى کنيم و اگر دست از پرستش او برداريم ما را دچار عذاب خود خواهد کرد... ما را مخلوق خدا بدانيد و درباره (مناقب) ما هر چه مى خواهيد بگوييد که به نهايت آن نخواهيد رسيد.