روح نفاق سبب مى شود كه انسان با هر گروه هم صدا گردد، و اصالت و استقلال فكر خود را از دست دهد. روشن است چنين انسانى قدرت بر قضاوت صحيح ندارد.
امام علی(ع) سرچشمه نفاق را یکی از این صفات می داند: هواپرستى، تهاون و سستى در امر دين، غضب، و طمع.
بدیهی است که هر يك از اين امور چهارگانه خود حجابى است ضخيم در برابر ديدگاه عقل انسان.

دانشمندان از راههای مختلف علمى و تجربى اصالت و استقلال روح را ثابت کرده اند. مانند: 1- خواب هاى مغناطیسى (هیپنوتیسم و مانیتیسم)؛ 2- اسپرى تیسم (ارتباط با ارواح بعد از مرگ)؛ 3- رؤیاهایى که ما مى بینیم و صحنه هایى که در عالم خواب در نظر ما مجسم مى شود و گاهى پرده از روى حوادث آینده برداشته و گاه مسائل پنهانى را آشکار مى سازد آنچنان که نمى توان آن را حمل بر تصادف کرد. در نهایت، روح مادى، و یا خاصیّت فیزیکى و شیمیایى مغز انسان نمى باشد، بلکه حقیقتى است ماوراى طبیعى که با مرگ این بدن از بین نمى رود.

براى اثبات اصالت و استقلال و بقاى روح، دلائلی اقامه شده، مانند: 1- تصورات ذهنی ما از دنیا و خیالات و خاطرات ما، که ممکن نیست در سلّول هاى کوچک مغزى نقش بندد؛ پس گوهر دیگرى داریم که مى تواند هر نقشه اى را با هر عظمتى و با هر مقیاسى در خود منعکس کند. 2- ما به خوبى احساس مى کنیم با جهان بیرون وجودمان مربوط هستیم و از مسائل آن آگاهیم، این احاطه کار سلول هاى مغزى نیست، سلول هاى مغزى تنها مى توانند از خارج متأثّر شوند، همان گونه که سایر سلول هاى بدن متأثر مى شوند.