شخصى دوازده درهم به پیامبر(ص) هديه كرد؛ آن حضرت به امام علی(ع) فرمودند پيراهنى بخرد؛ امام جامه‌ اى به همان مبلغ خريد؛ اما پیامبر(ص) پيراهنى پست‌ تر خواستند، لذا به بازار آمدند؛ در بين راه به كنيزى را دیدند كه پولش را گم کرده بود، پيامبر(ص) چهار درهم به او داد. سپس مستمندى از ايشان تقاضاى لباس كرد؛ حضرت پيراهن را به او دادند؛ و با چهار درهم، پيراهن دیگری خريدند. در بازگشت، دوباره كنيز را دیدند که هنوز گريان بود؛ و می گفت: دير شده، و از صاحب خانه مى‌ ترسم! حضرت از صاحبش تقاضای بخشش او را کرد ولی صاحب كنيز او را آزاد كرد! آنگاه پيغمبر(ص) فرمود: دوازده درهمى نديدم كه اين قدر بركت داشته باشد.

اهل سنت می گویند: پیامبر(ص) در زمان بیماری، ابوبکر را پیشنماز مردم معرفی کرد. و این انتخاب را دلیل بر شایستگی ابوبکر بر امر خلافت می دانند. لکن اگر این جانشینی حقیقت داشت پس چرا ایشان با زحمت و با تکیه بر دو مرد به مسجد می‌رود، پیراهن ابوبکر را می‌کشد و خود به نماز مشغول می‌شود؟ و اینکه این امامت در کجا بوده و چرا محدثان اهل سنّت این قضیه را متناقض نقل کرده‌ اند؟ و اگر این نماز دلیل بر اولویت در خلافت است، چرا مهاجر و انصار و حتی خود ابوبکر به آن استناد نکرده‌ است؟

رعایت اعتدال در همه چیز، حتى در انفاق و کمک به دیگران، یک اصل اساسى است. خداى متعال در آیه 29 سوره «اسراء» روى این مسأله تأکید کرده مى فرماید: «هرگز دست خود را بر گردن خویش زنجیر مکن»؛ این تعبیر کنایه لطیفى است از این که: دستِ دهنده داشته باش، و همچون بخیلان که گوئى دست هایشان به گردنشان با غل و زنجیر بسته اند و قادر به کمک و انفاق نیستند، مباش! از سوئى دیگر مى فرماید «دست خود را فوق العاده گشاده مدار، و بذل و بخشش بى حساب مکن، که سبب شود مورد ملامت این و آن قرار گیرى، و از مردم جدا شوى».