معنای «یومُ الموعُود»، «يومُ الخُلود» و «يومُ العَظيم»

چرا به رستاخیز «یومُ الموعُود»، «يومُ الخُلود» و «يومُ العَظيم» می گویند؟

«يَوْم الْمَوْعُودِ» روزى است كه وعده گاه همه آنجاست و همه انبياء وعده آن را داده اند. قرآن سوگند به آن روز را به دنبال سوگند به آسمان قرار داده كه بگويد عظمت آن روز همچون عظمت آسمان است يا اشاره به اينكه اگر آن روز موعود نباشد آفرينش اين آسمان عظيم بى هدف خواهد بود. «يَوْمُ الْخُلُودِ» روز جاودانگى است و انتخاب اين نام به خاطر بيان ابديت اين موهبت الهى است. توصيف آن روز به «يَوْم العَظيم» به خاطر امور مهمي است كه در آن روز بزرگ واقع مى شود؛ پاداش و كيفر عظيم، دادگاه عظيم و عظمت وقایع قیامت.

محروم بودن پیامبر(ص)، از توان خواندن و نوشتن!

آیا پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) می خواند و می نوشت؟
آقای سید عبد اللطیف رئیس انستیتوی مطالعات فرهنگی در مقاله خود که درباره باسواد بودن پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) نوشته است، با دلایلی معتقد شده که پیامبر اسلام، پیش از بعثت می خواند و می نوشت و این که در میان مسلمانان معروف است که پیامبر اسلام فاقد سواد بوده ظلم بزرگی است که از ناحیه پیروان آن حضرت بر او وارد شده است، آیا این مطلب صحت دارد؟

پیامبر(ص) از نظر علم و عمل، سرآمد جهان بشریّت بوده و به رموز خلقت و اسرار آفرینش واقف بوده است. ایشان، همه این کمالات را از طریق وحى گرفته و هرگز پیش معلّمى درس نخوانده و کسب دانش نکرده است؛ چرا که نبوّت یک نبوغ فردى و اجتماعى نیست که دارنده آن بسان سایر نوابغ از طریق تعلیم و تعلّم این برترى را به دست آورد، بلکه یک موهبت الهى است که به افراد لایق و شایسته عطا مى شود. آن حضرت یک فرد امّى بوده و مقصود از امّى این است که درس نخوانده بود، نه این که فاقد سواد و دانش بوده است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

عامِلْ سائرَ النّاسِ بالإنصافِ، و عامِلِ المؤمنينَ بالإيثار

با ديگر مردمان به انصاف رفتار کن و با مؤمنان به ايثار

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22