قرآن و روایات انسان ها را به انفاق خالصانه فرمان می دهند. لذا قرآن می فرماید: «و به زودى با تقوا ترين مردم از آن [آتش سوزان] دور داشته مى ‌‏شود، همان ‌كس كه مال خود را [در راه خدا] مى ‏‌بخشد تا پاك شود». در اين آیه قرآن از گروهى سخن مى‌ گويد كه از آتش جهنّم بركنارند. زیرا تعبير به‏ «يتزكّى‏» اشاره به قصد قربت و نيّت خالص است. چون «تزكيه» به معنى نموّ و پاك كردن اموال آمده است. همچنین امام باقر(ع) در حدیثی می فرماید: «‏محبوب ترين اعمال نزد خدا اين است كه قلب مؤمن نيازمندى را مسرور كند، او را سير كرده يا بدهى او را ادا كند».

چنين عبادتى ـ مخصوصاً اگر دائم و مستمر باشد ـ رمز تربيت و تكامل انسان است. عبادت كننده حقيقى تلاش مى كند خود را به معبودش، و به معشوق حقيقى اش شبيه و مانند سازد؛ و از اين طريق پرتوى از صفات جمال و جلال او را در خود منعكس كند. تأثير اين امور در تكامل و تربيت انسان جاى انكار نيست.