آنها به شدت بت ها را پرستش مى كردند، و آن چه را با دست خود ساخته بودند حاكم بر سرنوشت خويش، و گاه حاكم بر آسمان و زمين مى پنداشتند. علاوه بر بت هاى معمولى، سه بت بزرگ و معروف داشتند كه از شهرت خاصى برخوردار بودند و آنها را تمثال دختران خدا و وسيله تقرب به او مى پنداشتند. غير از اينها بت هاى قبيلگى و فاميلى و حتى خانگى وجود داشت و اصولا زندگى عرب جاهلى بدون بت مفهوم نداشت؛ حتى به هنگام سفر اجازه مسافرت را از بت ها مى گرفتند و در مسافرت ها نيز بت هايى با خود همراه داشتند.

اگر مدير و مدبّر و خالق و حاكم و متصرّف در جهان متعدّد باشد جهان نظم نخواهد داشت. اين تعدّد خدايان جهان هستى را گرفتار ناموزونى و فساد و تباهى مى كند و به ويرانى مى كشاند؛ چرا كه هر كدام از آنها مى خواهد نظمى در جهان مطابق مشيّت و اراده خود ايجاد كند. از این رو خداوند می فرماید: «که اگر چنین مى شد، هر یک از خدایان مخلوقات خود را تحت تدبیر خود مى برد».