امام علي(ع) مي فرمايد: «متقین در حال فقر هم تقاضای کمک نمی کنند». آنها با وجود نیازمندي اظهار بی نیازی می کنند و خدا در وصف اصحاب صُفّه می فرماید: «بخاطر عفاف زیاد حالشان برای مردم معلوم نیست و همه خیال می کنند بی نیاز هستند». در روایت آمده است که «خدا از فقر بیزار است و می خواهد اثر نعمتش را بر بنده اش ببيند پس آن که فقرش را ظاهر نکند محبوب خداست»، اسلام فقر را قبول ندارد؛ ولی انسان مؤمن چون منبع همه چیز را خدا می داند فقر را تحمل می کند؛ چراکه در روایت آمده: «مخفى كردن فقر از جوانمردى است».

کاهش ازدواج علاوه بر انقراض یا کمبود نسل، مشکل«عدم احساس مسئولیّت» و «فقدان پیوند اجتماعى» را در پی دارد؛ انسان مجرد با اندک بهانه ای پیوند خود را از آب و خاک خود بریده و یا اصلا با زندگى وداع می گوید که آمار خودکشى ها  و فرار مغزها بیانگر آن است. به کار نبستن حدّاکثر نیرو و توان و بى اعتنایى نسبت به حفظ امکانات موجود و همچنین بیگانگی از بسیارى از مفاهیم اخلاقى از قبیل وفا، گذشت، جوانمردى، عاطفه، محبّت، فداکارى و حق شناسى از دیگر آثار تجرد است.