برخي از آيات قرآن، «شفاعت» را به كلى نفى مى كند، مانند آيه 48 سوره مدّثّر كه مي فرمايد: «شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد». اين آيه گرچه هرگونه شفاعت را به طور كلي در مورد اين گروه نفى مى كند؛ ولى تعبير به «شافعين» كه ظهور در فعليت دارد نشان مى دهد در آن روز شفاعت كنندگان و شفاعت شوندگانى هستند؛ ولى شفاعت آنها شامل حال گروهي كه پيوسته روز قيامت را تكذيب مى كردند و نماز و اطعام مسكين را به كلى ترك كرده بودند، نمى شود.

خداوند در آیه 21 سوره مجادله و 171 تا 173 سوره صافات و 51 سوره مؤمن، وعده یاری و پیروزی انبیاء الهی و پیروان آن ها را بیان می کند. سؤالی که در این جا مطرح می شود این است که اگر وعده خداوند قطعی است، پس چرا در طول تاریخ بسیارى از رسولان و ائمه(ع) و مؤمنان راستین به شهادت رسیدند؟ در واقع منشاء این سؤال، درک نادرست از معنای پیروزی است، زیرا رسولان و ائمه(ع) و مؤمنان راستین، در این مسیر به هدف خود رسیدند. ضمن اینکه این وعده خداوند مشروط به ایمان، عمل صالح، نیت خالص و... می باشد.