وى ابوالمعالى عبد العزیز بن حسین بن حبّاب أغلبى سعدى صقلى معروف به قاضى جلیس است. قاضى جليس در صف مقدّم شاعران و کاتبان مصرى بوده و موالات عترت طاهره را به حدّ کمال داشته است.

ابوالفتح محمود بن محمّد بن حسین بن سندى بن شاهک رملى معروف به «کشاجم»، از نوابغ و جزء بى نظیرهاست. وى شاعر، کاتب، متکلّم، ستاره شناس، و منطقى و محدّث بوده است. از شعر وى که پیرى و کهنسالى خود را در اوایل قرن چهارم ذکر مى کند به دست مى آید در اواسط قرن سوم متولّد شده، و بسیارى از معاجم وفات وى را بین سال 360 و 350، مردّد دانسته اند، که هر کدام از آن دو ممکن است صحیح باشد.

این آیه در مورد عبداللّه بن سعد نازل گردید، که از کاتبان وحى بود، اما خیانت کرد و پیغمبر(ص) او را طرد نمود. پس از آن ادعا کرد: من مى توانم همانند آیات قرآن بیاورم.