آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوالفتح محمود بن محمّد بن حسین بن سندى بن شاهک رملى معروف به «کشاجم»، از نوابغ و جزء بى نظیرهاست. وى شاعر، کاتب، متکلّم، ستاره شناس، و منطقى و محدّث بوده است. از شعر وى که پیرى و کهنسالى خود را در اوایل قرن چهارم ذکر مى کند به دست مى آید در اواسط قرن سوم متولّد شده، و بسیارى از معاجم وفات وى را بین سال 360 و 350، مردّد دانسته اند، که هر کدام از آن دو ممکن است صحیح باشد.

ابوالفتح محمود بن محمّد بن حسین بن سندى بن شاهک رملى(1) معروف به «کشاجم»، از نوابغ و جزء بى نظیرهاست . وى شاعر ، کاتب ، متکلّم ، ستاره شناس ، و منطقى و محدّث بوده است . او به خود لقب «کشاجم» را داد تا به هر حرفى از آن اشاره به علمى نماید . «کاف» اشاره دارد به کاتب بودن او ، «شین» به شاعر بودن او ، «الف» به ادبیات یا إنشاد شعر (شعر خواندن او)، «جیم» به نبوغ وى در جدل یا به جود و سخاى او ، و «میم» به متکلّم یا منطقى و یا منجّم بودن او .
او از مصادیق آیه کریمه : «یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ»(2)؛ ( او زنده را از مرده بیرون مى آورد) است ، چرا که دشمنى و عداوت جدّ او ـ یعنى سندى بن شاهک ـ نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) و مزاحمت و اذیت و آزار وى نسبت به امام موسى بن جعفر(علیه السلام) در زندان هارون مطلبى است که خبر آن در همه جا پیچیده و صفحه تاریخ او را سیاه کرده است . امّا نوه او یعنى ابوالفتح کشاجم در همه کارهاى شیطانى وى با او مباین است و از شعراى اهل بیت(علیهم السلام) است که آشکارا از ولایت آنها دم مى زند و نسبت به آنها متعصّب بوده و از آنها دفاع مى کند . و این عجیب نیست ; زیرا خداوند همان کسى است که دُرّ را از بین سنگریزه ها خارج مى کند و گُل را در حالى که به وسیله تیغها پوشانده شده مى رویاند .
از شعر وى که پیرى و کهنسالى خود را در اوایل قرن چهارم ذکر مى کند به دست مى آید ، وى در اواسط قرن سوم متولّد شده است . و بسیارى از معاجم وفات وى را بین دو تاریخ یعنى سال (360) و (350)، مردّد دانسته اند ، که هر کدام از آن دو ممکن است صحیح باشد .(3)