جهل آثار و نتایج سوئی را به دنبال دارد. جهل باعث دوزخی شدن است (سوره های اعراف و ملک)؛ جهل مايه سقوط آدمى است (سوره انفال)؛ جهل نابينايى است (سوره های رعد و فاطر)؛ زندگى با جهل ارذل العمر است (سوره های حج و نحل)؛ جهل عامل اصلى شكست است (سوره انفال).
در آیه 5 سوره «حج» از دوران پیری به «ارذل العمر» تعبیر شده؛ «ارذل» از ماده «رذل» به معنى چیز پست و نامطلوب است و ارذل العمر نامطلوب ترین دوران هاى عمر انسان مى باشد که به نهایت پیرى مى رسد و به گفته قرآن علوم و دانش هاى خود را به کلى فراموش مى کند و درست همانند یک کودک، بی حوصله و زودرنج مى شود.
منظور، نامطلوب ترین دوران هاى عمر انسان مى باشد که به نهایت پیرى مى رسد و به گفته قرآن، علوم و دانش هاى خود را به کلى فراموش مى کند و همانند یک کودک مى شود.
قال الصّادق عليه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289