هیچ مانعى وجود ندارد که خداوند بنابر مصالحی دوران شکوفایی عقل و جسم برخی بندگان را کوتاه کند. قبل از ائمه مردانی الهی از این موهبت برخوردار بوده اند، مثلا طبق آیات سوره مریم، خداوند در کودکی نبوت را به حضرت یحیی و حضرت عیسی داده است. در زمان ائمه نیز چنین مساله ای وجود داشته و ایشان با استناد به همین استدلال ها و مثال های قرآنی پاسخ چنین سوالاتی را می دادند. مثلا امام جواد(ع) که در9سالگی به امامت رسید، با مناظره و پاسخ عالمانه و متقن به پرسش گران، بسیاری از دهان های فتنه انگیز را بست.

مشكل کمی سنّ حضرت جواد، نه تنها براى بسيارى از افراد عادى، بلكه براى برخى از بزرگان و علماى شيعه نيز جاى بحث و گفتگو داشت. به همين جهت پس از شهادت امام رضا(ع)، شيعيان - بويژه شيعيان عامى - با گرداب اعتقادى خطرناك و در نوع خود بى سابقه اى مواجه شدند. به همین دلیل ديدار و بحث و گفتگوهایی با امام جواد(ع) صورت گرفت، که مايه اطمينان و اعتقاد كامل شيعيان به امامت آن حضرت گرديد و ابرهاى تيره ابهام و شبه را از فضا فكر و ذهن آنان كنار زد و خورشيد حقيقت را آشكار ساخت.