منظور از «ظالم» در آیه 124 سوره بقره، کسى است که ولو در یک لحظه از عمر خود - هرچند در گذشته - موصوف به این صفت بوده باشد. در حقیقت خداوند با این بیان مى خواهد این حقیقت را براى ابراهیم(ع) بیان کند که مقام امامت به قدرى والا است که تنها کسانى شایسته این موهبت بزرگ هستند که در تمام عمر از هرگونه شرک و کفر و گناه و عصیان، پاک و به تعبیر دیگر «معصوم» باشند.

عهد الهی معنى وسیعى دارد و هر گونه رابطه با پروردگار، معرفت و اطاعت او، پیوند با مکتب اولیاى حق و هر عمل صالح را در بر می گیرد. ولو اینکه در هر روایت به مصداقی مثل؛ توحید، ولایت ائمه، نماز های پنج گانه و... اشاره شده باشد.