از نظر قرآن «جهل» عامل تقليد كوركورانه است. با نگاهی به آیات سوره «انبیاء» و ماجرای مواجه ابراهیم(ع) با بت پرستان قوم خود، می توان نتیجه گرفت افراد عالم و آگاه داراى استقلال فكرى هستند و استقلال فكرى به آنها اجازه تقليد كوكورانه نمى دهد؛ اين جاهلان اند كه همواره وابسته به اين و آن مى شوند و كوركورانه دنبال هر برنامه اى راه مى افتند.
در آیات متعدد قرآن، پس از وجوب اطاعت پروردگار، بلافاصله اطاعت پیامبر(ص) و ائمه معصوین را ضروری برمی شمارد و پیروی از معبودهای دیگر را نهی می کند و این مفهوم، همان توحید در اطاعت و حاکمیت است. این آیات پیروی از این فرامین را نشانه ایمان، و سرپیچی، پیشی گرفتن و تأخّر را گمراهی آشکار می داند.
اجنه داراي عقل و شعور و مکلف به تکلیفند. لذا بعد درک محتواي قرآن در محضر پیامبر(ص)، جهت تبليغش در قوم خود اقدام کردند. آنها ابتدا حقانيت قرآن را با سه دليل اثبات کردند؛ بعد آنها را تشويق به رهائى از عذاب آخرت در سايه ايمان به اين کتاب نمودند و سپس، خطرات ترک ایمان را به آنها گوشزد کرده و در این باره هشدارى توأم با استدلال و دلسوزى به آنها دادند.
قالَ الباقر عليه السّلام :
بَلا فى اِثْنَيْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَيْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقى رِحالِهِمْ وَهيهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ، طوبى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْکِ تُهْراقُ دِماءُ الاحِبَّةِ.
بحارالانوار، ج 44، ص 258