بعد از اين که جمعي از مشرکان از پيامبر(ص) درباره موضوع «روح» سوال کردند، قرآن بهره آن ها را از علم و دانش بسيار کم مي داند و در سوره «لقمان» از برخي علومى كه خاصّ خداوند است پرده بر مى دارد و در آن اشاره به پنج علم مي نمايد: قيام قيامت، نزول باران، جنين هايى كه در رحم مادرانند، حوادث آينده مربوط به اعمال آدمى، و محل مرگ هركس. علاوه بر اين در سوره «اسراء» سخن از تسبيح و حمد عمومى موجودات است كه ما توانايى فهم زبان آن ها را نداريم و اين خود دليل روشنى است بر محدوديت علم و دانش ما.

طبق آیه 34 سوره لقمان، آگاهى بر زمان قیام قیامت، علم نزول باران و تمام جزئیات آن، آگاهی از دختر و پسر بودن جنین درون رحم مادران با تمام مشخصات آنها، اطلاع از اموری که انسان در آینده انجام می دهد و محل مرگ او و... همه و همه در اختیار خداوند است.در مورد حوادث فردا و فرداها و خصوصیات و جزئیات آنها، نیز همین گونه است از این رو خداوند می فرماید: «هیچ کس نمى داند فردا چه مى کند».