همان گونه كه ورود روح در بدن بر ما مبهم است، مسأله قبض روح نيز چندان روشن نیست؛ همين اندازه مى دانيم كه به هنگام قبض روح، رابطه روح از جسم بريده مى شود. آنچه در روايات اسلامى در این زمینه آمده است به نظر مى رسد تشبيه و اشاره باشد. زیرا که درک مسائل مربوط به عالم ماوراء طبيعت بوسیله ذهن مادی بسیار مشکل است. بر اساس تشبیهات روایات، تمام دنیا برای فرشته مرگ همانند کف دست است و يا اين كه فرشتگان قبض ارواح در جهان پراكنده اند و به ماموریت خود می پردازند.

بعضى از منکران، درمواجهه با مسأله وحى مى گویند: وحی بر خلاف علم است! و همین اندازه که علوم طبیعى، چیزى را ثابت نکرد، کافى است که آن را انکار کنیم.درحالیکه قلمرو علم (البته مراد آنها علوم تجربى و طبیعى است) جهان ماده است و معیارها و ابزارهایش آزمایشگاه ها، تلسکوب ها، میکروسکوب ها و .... تنها در محدوده عالم ماده می تواند سخن بگوید نه خارج از آن. ابزار شناخت، در هر جا متناسب همان علم است و ابزار شناخت براى ماوراء طبیعت، همان استدلالات نیرومند عقلى  است.

قرآن در ترسیم فطرت توحیدی انسان می فرماید: «هنگامى که بر کشتى سوار مى شوند خدا را با اخلاص کامل مى خوانند، و غیر او از نظرشان محو مى شود، اما هنگامى که از طوفان و گرداب، رهایى مى بخشد و به خشکى مى رساند باز مشرک مى شوند».  در حقیقت نور توحید در درون همه انسانها نهفته است و آداب و رسوم خرافی و تربیت های غلط بر روی آن پرده می افکند. اما در شدائد که انسان دست خود را از همه اسباب ظاهری کوتاه می بیند بی اختیار به سراغ قدرت ماوراء طبیعت می رود و هر گونه فکر شرک آلود را از دل می زداید.