«تغابن» به معناى آشكار شدن غبن است، يعنى در آن روز ظاهر مى شود چه كسى مغبون شده است. درباره «يوم التناد» امام صادق(ع) فرموده كه در صحنه محشر مردم يكديگر را صدا زده و از هم كمك مى خواهند؛ يا فرشتگان، مردم را صدا مى زنند و مردم، آنها را! يا مؤمن، موقع ديدن نامه اعمالش، از شوق فرياد مي زند بياييد نامه عملم را بخوانيد و كافر از ترس فرياد مى زند كاش نامه اعمالم را به من نمى دادند.

معروف ترین نام رستاخیز، «یوم القیامة» است که هفتاد بار در قرآن ذکر شده اما بیش ازیکصد نام براى قیامت ذکر شده، مانند: «یوم القیامه»، «یوم الحسرة»، «یوم الندامة»، «یوم المحاسبة»، «یوم المسألة»، «یوم الواقعة»، «یوم القارعة»، «یوم الراجفه»، «یوم الرادفة»، «یوم التلاق»، «یوم الفراق»، «یوم الحساب»، «یوم التناد»، «یوم العذاب»، «یوم الفرار»، «یوم الحق»، «یوم الحکم»، «یوم الفصل»، «یوم الجمع»، «یوم الدّین»، «یوم تبلى السرائر»، «یوم لایغنى مولى عن مولى شیئا»، و ... .

یکی از نام های قیامت «یوم التناد» یعنی روز صدا زدن است. قرآن در این رابطه مى فرماید: «اى قوم! من بر شما از روزى مى ترسم که مردم یکدیگر را صدا مى زنند». این نام گذاری یا به خاطر صدا زدن دوزخیان نسبت به بهشتیان و یا به خاطر این که، مردم یکدیگر را صدا مى زنند و از هم کمک مى خواهند و یا این که، فرشتگان آنها را براى حساب صدا مى زنند و آنها نیز از فرشتگان استمداد مى کنند و یا به خاطر ندای منادیان محشر و یا به خاطر فریاد شوق مؤمن، هنگام مشاهده نامه اعمالش است.