در نبرد مسلمانان با سپاه روم، امام علی(ع)، خلیفه دوم را از شرکت در جنگ منع کرده و می فرماید: «خداوند حوزه اسلام را براى پيروان اين دين سربلند ساخته و نقاط ضعف را می پوشاند». در واقع خداوند اسرار مسلمانان را مخفی کرده تا دشمنان توان ضربه سنگين را نداشته باشند. سپس مى فرمايد: «اگر در نبرد مغلوب گردى پناهگاهى براى مسلمين باقى نمى ماند، و بعد از تو كسى نيست كه به او مراجعه كنند». واضح است که مقصود اين نيست كه تو اصلح امت هستی؛ بلكه اگر كشته شوى تا توافق بر ديگرى صورت بگيرد مردم رها و بی پناه می شوند.

خداوند در بیان ناتوانی انسان در لحظه مرگ می فرماید: «پس چرا هنگامى که جان به گلوگاه مى رسد، توانائى بازگرداندن آن را ندارید؟ و کارى از دستتان ساخته نیست». در حقیقت هدف از این آیات، بیان قدرت خداوند بر مسأله مرگ و حیات است، تا از آن پلى به مسأله معاد زده شود، و انتخاب لحظه احتضار و مرگ در اینجا، به خاطر ظهور و ضعف و ناتوانى کامل انسان، در این هنگام است.