جمعى از اغنیاء، خدمت پیامبر(ص) آمدند و با او نجوا مى کردند. این کار مایه نگرانى مستضعفین و موجب امتیازى براى اغنیاء بود. در اینجا آیه اول نازل شد و به آنها دستور داد: قبل از نجوا کردن با پیامبر(ص)، صدقه اى به مستمندان بپردازند، اغنیاء وقتى چنین دیدند، از نجوا خوددارى کردند، و آیه دوم نازل شد.

اصولاً تنگى زندگى، بیشتر به خاطر کمبودهاى معنوى و نبودن غناى روحى است، به خاطر عدم اطمینان به آینده، ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگى بیش از حد به جهان ماده است، و آن کس که ایمان به خدا دارد و دل به ذات پاک او بسته، از همه این نگرانى ها در امان است. از امام صادق(ع) پرسیدند منظور از آیه «مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً» چیست؟ فرمود: «اعراض از ولایت امیر مؤمنان(ع) است». آری آن کس که امام علی(ع) را الگوی خود قرار دهد، هرگز دچار تنگی زندگی نمی شود.