آلوسى در ارتباط با امام علی(ع)، فاطمه زهرا(س) و فرزندان آن حضرت مي گويد: «آنان درباره على و فاطمه (ع) چه مى توانند بگويند؟ به جز اينكه على مولاى مومنين و جانشين پيامبر است و فاطمه پاره تن احمد و جزئى از محمد است و امام حسن و حسين(ع) روح و ريحان و دو سرورو جوانان اهل بهشتند. و اين عقيده ارتباطى به رافضى بودن ندارد بلكه آن چه به جز اين عقيده باشد، در نزد من گمراهى است.

عبدالحميد ابن ابی الحمید در رابطه با شخصیت حضرت فاطمه(ع) می گوید: رسول خدا(ص) فاطمه(س) را بسیار گرامى داشته و می فرمود: «او بانوى زنان جهانيان و همتاى مريم دختر عمران است، به هنگام عبور از موقف قيامت منادى از سوى عرش فرياد مى زند: اى اهل محشر ديدگانتان را فرو بنديد تا فاطمه دختر محمد عبور كند». هم چنین رسول خدا(ص) می فرماید: «آزار مى دهد مرا آن چه كه او را آزار مى دهد و به خشم درمى آورد مرا آن چه كه او را به خشم درمى آورد، او پاره تن من است آن چه كه او را ناراحت كند مرا ناراحت مى كند».

صاحبان صحاح سته و بزرگان حدیث در سنن و مسانید و معاجم از پیامبر(ص) نقل کرده اند که: فاطمه پاره تن من است، هر که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و هر آنچه او را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است.

بسیاری از علمای اهل سنت مثل ابن حجر، ذهبی، ابن ابی الحدید و... درباره شخصیت فاطمه(س) گفته اند: پیامبر(ص) فاطمه(س) را زیاد دوست می داشت و او را احترام می کرد و برایش بلند می شد واو را پاره تن خود و سرور زنان می نامید؛ فاطمه(س) صاحب اخلاقی نیکو و ملکاتی شریف و طبیعتی نجیب، صابر، متدین، نیکوکار، عفیف، قانع و شکر گزار خداوند بود.

حافظ ابونعيم اصفهانى گويد: فاطمه(ع) از پارسايان برگزيده و برگزيدگان پرهيزگار است او بانوى بتول، و پاره تن رسول، و شبيه به او، و نزديك ترين فرزندانش به قلب مبارك او و نخستين نفر آنان در پيوستن به آن حضرت بعد از رحلتش بود، او از دنيا و بهره هايش بر كنار و به اسرار و رموز پيچيده آفات و زشتى هاى دنيا آشنا بود.