یکی از نام های بهشت «دارالسلام» است، قرآن در این رابطه می فرماید: «خداوند مردم را به دار السلام و سرزمین سلامت و آرامش دعوت مى کند». در واقع هرچه در آن است مایه ی آرامش و سلامت است. بهشتیان همیشه مورد سلام قرار می گیرند، و هر چه می شنوند سلام است، اما نه سلامى که تنها در لفظ باشد، بلکه سلامى که اثر آرام بخش و سلامت آفرین آن در اعماق روح و جان انسان نفوذ مى کند، و همه را غرق در آرامش و سلامت مى سازد.

خداوند دوزخیان را از نعمت های بهشتی محروم دانسته و می فرماید: «دوزخیان خطاب به بهشتیان فریاد مى زنند: مقدارى آب یا آنچه خداوند به شما روزى داده، به ما ببخشید». در حقیقت آنان تمناى مواهب بهشتى را دارند، اما بهشتیان دست رد بر سینه آنان زده و می گویند: «خداوند اینها را بر کافران تحریم کرده است»؛ در حقیقت بهشتیان از بخشیدن این نعمت ها مضایقه ندارند؛ اما دوزخیان نمى توانند از نعمت هاى بهشتى بهره گیرند، در حقیقت این تحریم، یک نوع «تحریم تکوینى» است، همانند محرومیت بیماران از غذاهاى لذیذ و رنگارنگ.