همان طور كه اسم خداوند به منزله دارو است، ياد او نيز به مثابه شفاست. براي درمان هر دردي دارويي معلوم، با مقدار و كيفيتي مشخّص لازم است كه اگر از حدود معين آن، فراتر رفت ديگر اثري ندارد؛ از اين رو سالكِ ذاكر، براي شفاي امراض خويش بايد بر ذكر مأثور اقتصار كند وگرنه طرفي نمي ‏بندد.

تحریم غذاها و برخی گوشتها در اسلام همچون سائر محرمات الهى فلسفه خاصى دارد. اسلام برای جلوگیری از ابتلای افراد جامعه به امراض و آلودگی ها و تأثیرات سوء ناشی از برخی خوردنی ها، آنها را حرام کرده است؛ از سوی دیگر، امروز در علم غذاشناسى ثابت شده که غذاها از طریق تأثیر در غده ها و ایجاد هورمون ها در روحیات و اخلاق انسان اثر مى گذارند و برخی گوشتهای تحریم شده توسط شریعت اسلامی به خاطر جلوگیری از سرایت انتقال آن روحیات و اخلاقیات ناپسند به شخص است.