«جهانى شدن» گر چه در عصر جديد به مراحل بالايى از بالندگى و شكوفايى علمى، اقتصادى و تكنولوژى رسيده است؛ ولى در همين روند طبيعى در حركت رو به رشد خود شاهد این است که قدرت هاى پيشرفته غربى و صاحبان شركت هاى بزرگ اقتصادى اين روند را در خدمت منافع خود گرفته و خود را بر اين فرايند تحميل كرده و حتى مسير حركت آن را منحرف نموده اند. پروژه «جهانى سازى آمريكايى» دقيقاً همان «آمريكايى سازى» و تحت سلطه قرار دادن كل جهان از سوى آمريكا است و امرى كاملاً متمايز با روند «جهانى شدن» است.

مسئله تفرق و انشعاب صوفيان در طول تاريخ مطرح بوده، چنانچه «هجويرى» مى نويسد: «من سيصد كس فقط اندر خراسان ديدم كه هر يك مشربى داشته، كه يكى از آن اندر همه عالم بس بود». همچنين «مونتگمرى» مى نويسد: «شماره طرائق به دويست طريقه بالغ مى شود و هر دسته اى از آن نيز شامل شاخه مستقلى مى گردد... و هر گروه تحت رهبرى شيخى مسيرى را دنبال مى كند». همین تکثر و رقابت بین گروه ها باعث درگيرى مشايخ با يكديگر می شد لذا «مولوى» برای توجیه این اختلافات می گوید: «دو ولى خدا همچون دو شيرند و در يك موضع نگنجند».

پیامبر(ص) به خاطر اشتغالات فکری و شرائط خاص رهبری، که در هر ماه تقریباً یک جنگ بر او تحمیل مى شد، و با توجه به اینکه همسران متعدد داشت و رقابت هاى زنانه متداول آنها، طوفانى در درون خانه ایشان برمى انگیخته، و فکر او را مشغول مى داشته؛ رعایت مساوات در هم خوابی (حق قَسْم) برای ایشان بسیار دشوار بود. لذا به حکم آیه 51 سوره احزاب این مسئله از او ساقط شد، و حضرت هرگونه می خواست اوقات خود را تقسیم می کرد، هر چند او با این حال حتى الامکان مساوات و عدالت را رعایت مى کرد.

ابو هیثم نزد على(ع) به پا خواست و گفت: حسادت قریش با تو دو گونه است. خوبانِ آنان، به خاطر رقابت در بلند مرتبگى تو، آرزو مى کنند چون تو باشند. اما بَدهای آنان، به گونه اى به تو حسادت مى کنند که بر دل ها سنگینى کرده خوبى ها را از بین مى برد...  سوگند به خدا که سزاوارترین فرد هستى. هنگامى که پیامبرشان زنده بود، یاریش کردى و هنگامى که در گذشت، حقوقى را که بر عهده اش بود، ادا کردى. دست و زبان ما انصاریان با توست... .