امام صادق(ع) در جمع عدّه‌اى از شيعيانش فرمودند: «اى شيعيان ما! آبرو و زينت ما باشيد و باعث ننگ و بى‌آبرويى ما نباشيد، با مردم خوب صحبت كنيد، زبانتان را حفظ كنيد و از حرف‌هاى اضافى و زشت بپرهيزيد». يعنى به گونه‌اى باشيد كه وقتى مردم شما را مى‌بينند به صاحبان آن مكتب درود فرستاده و بگويند آفرين بر كسانى كه شما را اين چنين تربيت كرده‌اند.

از حقوق لازم بر انسان، حق معلم است. امام علی(ع) فرمود: «كسى كه حرفى به من تعليم دهد مرا بنده خود كرده است». در جای دیگر امام علی(ع) می فرماید: «از حقوق معلم اين است كه زياد از او سؤال نكنى و لباس او را نگيرى و اگر بر مجلس عالم وارد شدى بر او سلام ويژه تقديم نمایی و در مقابلش بنشینی و با گوشه چشم و دست به او اشاره نكنی و با زياد صحبت كردن او را ناراحت ننمایی و... ».

مسلمانان در آغاز کار، گاهى در نماز صحبت مى کردند و پاسخ همدیگر را می دادند و یا جوانی از انصار هنگامی که پیامبر(ص) قرآن تلاوت می کرد بلند قرآن مى خواند؛ لذا خداوند در آغاز سوره اعراف از این کار نهی کرد. از روایات استفاده می شود: مستحب است که در هر کجا و در هر حال کسى قرآن را تلاوت کند، دیگران سکوت کنند و گوش جان فرا دهند؛ اما در نماز جماعت گوش دادن واجب است.