امام(ع) در سخنی به مهم ترین فایده کوهها اشاره کرده و می فرمایند: «خداوند كوهها را تكيه گاه زمين و همچون ميخهايى در آن كوبيد، به گونه اى كه زمين در عين حركت آرام گرفت تا اهل خود را در اضطراب فرو نبرد، يا آنچه را كه بر دوش حمل كرده فرو نيندازد يا از جايگاه خويش زايل نگردد». این تاثیر به این دلیل است که مواد مذاب و گازهای هسته زمین و وزش تند بادهای سطح آن و جاذبه کرات دیگر می تواند آن را غیرقابل سکونت کند، لکن این کوهها هستند که تعادل و آرامش را برای آن به ارمغان آورده اند.

نقش «کوه ها» در زندگی انسان منحصر به تأمین آب رودخانه هایی که از میان آبادی ها و شهرها می گذرد نیست؛ بلکه کوه ها منافع بسیار زیادی در حیات انسانها بلكه تمام موجودات زنده روى زمين دارند؛ به گونه ای که کره زمین منهای وجود کوه ها به هیچ وجه قابل زیستن نیست. به همین دلیل قرآن مجید در آیات زیادی به این مسأله به عنوان یکی از آیات توحید و نشانه های علم و قدرت پروردگار تکیه کرده است.