هيچ منافاتی ميان علم مخصوص خداوند به احوال جنين با تشخيص جنسیت در عصر حاضر وجود ندارد؛ چراکه آگاهى خداوند بدين معنا مى‌باشد كه تنها خداوند مى‌داند در هر لحظه‌اى از لحظات، چند رحم ـ در سراسر جهان هستى ـ بارور شده يا نشده است. و اين همانند آيه «وَ ما تَسقُطُ مِن وَرَقَةٍ إلَّا يَعلَمُها» است؛ یعنی تنها خداوند مى‌داند در هر آنى از آنات، چند برگ از كلّ درختان جهان فرو مى‌افتد، و مقصود، يك برگ يا دو برگ نيست. در آيه مورد نظر نيز همين گونه است؛ به اين معنا كه تنها خداوند مى‌داند كه در هر لحظه ـ از كلّ رحم‌ها در كل جهان ـ چند رحم بارور مانده، و چند رحم سقوط مى‌كند.

در این آیه سخن تنها در مسأله جنسيت جنين نيست كه بشر امروزه به علم آن دست يافته است؛ بلكه بحث در تمام كم و كيف، استعدادها، سليقه ها، نبوغ ها، توانائى ها و ضعف ها و خلاصه تمام خصوصيات جنين است كه آن را تنها خدا مى داند. کما اینکه امام علي(ع) مي فرمايد: «خداوند سبحان از آنچه در رحم مادران است از پسر يا دختر، زشت يا زيبا و سخاوتمند يا بخيل و ... باخبر است و اين همان علم غيبى است كه احدى جز خدا از آن آگاه نيست». اين عبارت به خوبى نشان مى دهد كه مقصود، آگاهى از تمام صفات جسمى و روحى جنين است نه خصوص جنسيّت آن.

دانشمندان در پاسخ به اين سوال كه چگونه و تحت چه عواملى «جنين» مذكّر يا مؤنث مى ‌شود؟ پاسخى ندارند؛ يعنى علم و دانش بشری هنوز پاسخی براى آن پيدا نكرده است. هر چند ممكن است پاره ‌اى از مواد غذائى يا داروها در اين امر مؤثّر باشد؛ ولى مسلّما تأثير آن سرنوشت ساز و تعيين كننده نيست. ولى با اين حال عجيب اين است كه در همه جوامع يك تعادل نسبى در بین مردان و زنان وجود دارد؛ و اگر تفاوتى باشد چندان چشمگير نيست. چرا که بر هم خوردن این تعادل، مفاسد عظیمی را به دنبال داشته و نظام جوامع انسانی را مختل می کند.