شكي نيست كه قدرت خداوند نسبت به خلقت موجودات از درك و فهم انسان خارج است. با اين وجود وقتي كه به گوشه اي از اسرار خلقت موجودات پي مي بريم تا حدودي متوجه عظمت پروردگار مي شويم ...

قرآن مردم را در آن روز به پروانه تشبيه می کند. اين تشبيه به خاطر كثرت مردم و اضطراب و حركت به هر سو و سرگردانى آنهاست. پروانه ها معمولا خود را ديوانه وار به آتش شمع و چراغ كوبيده و مى سوزانند و اين كارشان به خاطر كمي حافظه است، به شعله ها نزديك شده، حرارت را لمس مى كند و فرار مى كند، اما فراموش كرده بار ديگر به شعله نزديك مى شود تا سرانجام خود را مى سوزاند. مجرمان نیز در آن روز در برابر آتش دوزخ اين چنين اند؛ آنها به قدرى مضطربند كه گويى حافظه خود را از دست داده و همچون پروانگان خود را در آتش دوزخ مى افكنند.

قرآن کریم در آیات 1ـ 5 سوره «قارعه» به توصیف قیامت پرداخته و می فرماید: آن حادثه، سخت و بسیار کوبنده و به قدرى عظیم است، که ابعادش به فکر هیچ کس نمى رسد. همان روزى که مردم مانند پروانه هاى پراکنده، حیران و سرگردان به هر سو مى روند و کوهها مانند پشم رنگین حلاجی شده در می آید. پشم هائى که همراه تندباد حرکت کنند، و این آخرین مرحله متلاشى شدن کوه ها است.