«حسنه» در این آيه مفهوم گسترده اى دارد كه همه حسنات را دربر مى گيرد؛ ولى در بعضى از روايات، محّبت اهل بيت پيامبر(ص) به عنوان مهمترين مصداق حسنه معرفى شده است و نشان مى دهد كه اين محّبت از بهترين وسايل امنيّت در يوم المعاد است.
امام علی(ع) از این نگران بود که حضور همسر پیامبر(ص) و جمعی از صحابه پیمان شکن در لشکر دشمن، باعث شک و تردید برخی از عوام شود و جاهلان مردم را به گمراهی بکشانند، همانطور که موسی هنگام رویارویی با ساحران این نگرانی را داشت. لذا به بازماندگان جنگ جمل هشدار مى دهد که در دو راهی حق و باطل نسبت به راهی که انتخاب کرده اند و پیمان الهی را شکسته و خونهای زیادی ریخته اند تجدید نظر کنند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285