گروهى از ياران پيامبر(ص) حکم شراب و قمار را پرسيدند، آيه نخست نازل و به آنها پاسخ داد؛ بعد از نهي قرآن از خوردن مال يتيم، مردم از کفالت ايتام فاصله گرفته، حتى گروهى آنان را از خانه خود بيرون کردند، يا در خانه براى ايتام وضعى به وجود آمد که کمتر از بيرون کردن آنان نبود. به دنبال اين جريان، آنها خدمت پيامبر(ص) رسيده و از اين طرز عمل سؤال کردند، در پاسخ آنها آيه دوم نازل شد.
ذکر نام او در ردیف نام پیامبران در آیه 85 سوره انبیاء، گواه بر این است که از پیامبران بوده است. برخی او را از بنی اسرائیل و از فرزندان «ایوب» دانسته اند و برخی او را همان «حزقیل» می دانند. او بخاطر نصیب وافرش از رحمت خدا و یا باقی ماندن برعهد خود نسبت به عبادت شبها و روزه گرفتن و خشم نگرفتن در قضاوت و یا کفالت گروهی از انبیاء بنی اسرائیل در برابر پادشاه جبار زمان، «ذا الکفل» نامیده شده؛ زیرا «کفل» هم به معنى«نصیب» آمده و هم به معنى«کفالت و عهده دارى».
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
بَکى عَلىُّ بْنُ الحُسَينِ عليه السّلام عِشْرينَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعامٌ اِلاّ بَکى .
امام زين العابدين عليه السّلام بيست ساله (به ياد عاشورا) گريست و هرگز طعامى پيش روى او نمى گذاشتند مگر اينکه گريه مى کرد.
بحارالانوار، ج 46، ص 108