اگر ادله قطعیه بر امكان موضوعى وجود داشته باشد، نمى توان به جهت مشكلات احتمالی، اصل آن را انكار كرد؛ بلكه وظيفه علما ارشاد مردم و بر حذر داشتن آنها از افراد شياد و حيله گر است. همان طور كه نمى توان به صرف ادعاي مدعيان دروغين نبوت، اصل نبوت را انكار نمود.

به فرموده امام زمان(عج) هر كس او را انكار كند از ايشان نيست و راهش راه فرزند نوح است؛ چراكه مَثَل اهل بيت، مَثَل كشتى نوح است، هر كس سوار آن شود نجات يابد و آن كه تخلف كند غرق شود.

دروغ گویان گاهى آن قدر دروغ را تكرار می کنند كه تدريجاً آن را باور مى كنند. روانشاسان گفته اند تلقين گاهى اثر علم و يقين دارد. لذا تلقين مكرّر دروغ در امور دين، آنها را فريفته و از تسليم در برابر خداوند و خضوع در مقابل حق باز مى داشت. انكار واقعيت ها گاه از لجاجت ناشى مى شود، گاه از تعصّب، گاه از كبر و غرور، گاه از علاقه به حفظ منافع مادى، و گاه به خاطر شهوات ديگر. ولى به هر حال اين اثر را دارد كه بر اثر تداوم، حجابى براى عقل و فطرت مى شود و تشخيص را وارونه مى كند.

شيخ حر عاملى كتابى موسوم به «الاثنى عشريه» در رد صوفيه نوشته و صدها روايت در مذمت آنها نقل كرده است. مثلا پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «روز قيامت بر پا نشود تا قومى از امتم به نام صوفيه برخيزند آنها بهره اى از دين من ندارند». در روايتى دیگر از لعن ملائكه بر اين گروه خبر داده است و باز فرمودند: «از ما نيست کسی که در نزد او از صوفيه ذكرى بشود، و به زبان و دل انكار ايشان ننمايد».