«رمى جمرات»، يكى از مسلمات و ضروريات مناسك حج است که فقها بر آن اتّفاقِ نظر دارند. اما در توضیح «جمره»، باید گفت گروهى از فقها، زمین اطراف ستون ها را «جمره» می دانند؛ همان قطعه زمينى كه به هنگام رمى، سنگريزه ها در آن جمع مى شود. همچنین دركتب ارباب لغت و روايات نيز اشارهاى گويايى وجود دارد كه در عصر پیامبر(ص) و ائمّه(ع) ستونى در محلّ جمرات وجود نداشته و اگر در عصر بعضى از معصومين(ع) ستونى بوده به عنوان نشانه و علامت براى گم نكردن آن محل بوده است و حاجيان سنگهاى خود را بر آن قطعه زمين مى انداختند، و بدين جهت آن را جمره؛ يعنى «مجتمع الحصى» محل جمع شدن سنگريزه ها گفته اند.

امام علی(ع) حجاج خانه خدا را به فرشتگان طواف کننده گرد عرش الهى تشبیه مى کند و این مراسم را سبب گردآورى انواع سودها در این تجارت خانه بزرگ الهى مى شمرد. به جای آوردن مخلصانه مناسک حج، آثار گناه را از جان انسان می زداید. این کنگره عظیم سبب عزّت مسلمین و مظهر وحدت کلمه و مایه قدرت و شوکت در برابر دشمنان می گردد. علاوه بر آن، حج فرصت خوبى برای گرد هم آمدن دانشمندان مسلمان کشورهای مختلف و مبادله افکار و اطلاعات و انتقال علوم حضرت رسول(ص) و اهل بیت(ع) است.

مفسران احتمالات فراوانى ذکر کرده اند که دو معنى از همه مناسب تر است: نخست این که: منظور از شفع، روز عید قربان و وتر، روز عرفه باشد، که با شب هاى دهگانه آغاز ذى الحجه مناسبت کامل دارد و مهم ترین قسمت هاى مناسک حج در آنها انجام مى شود. و یا این که:  منظور از شفع و وتر، نمازها هستند، که بعضى از نظر تعداد رکعات زوج است و بعضى فرد؛ به تناسب سوگند به فجر که وقت سحرگاهان و وقت راز و نیاز به درگاه پروردگار است.  این دو تفسیر در روایاتى که از معصومین نقل شده نیز وارد است.