درست است كه وجود امام لطف است؛ اما در هر زمان بيش از يك امام نبايد باشد؛ چون امام حق سلطه داشته و مى تواند اعمال تصرف كند و اين با فرض تعدد منجر به فساد عالم خواهد شد. علاوه بر اینکه وجود امام لطف خداوند است و در تحقق این لطف احتياج به افراد متعدد در هر منطقه نيست؛ بلکه آنچه در هر منطقه به آن نياز است وجود عالم به دين است.

فخر رازى نقل مى کند: آيه انذار دلالت دارد که هيچ عصرى خالى نيست از کسانى که قيام به حقّ کرده و مردم را به آن هدايت مى کنند، و کلينى از امام صادق(ع) نقل مي کند: مقصود از آيه انذار، ائمه(ع) است.

ظاهر آیه در باره«آب جارى» است که مایه حیات است، ولی باطن آیه، مربوط به وجود امام و علم و عدالت جهان گستر اوست، که آن نیز مایه حیات جامعه انسانى است. طبق روایات این آیه درباره  حضرت مهدى(ع) است که قیام به عدل الهى مى کند. آیه مبارکه بیان می دارد: اگر امام شما پنهان گردد، و ندانید کجاست؛ چه کسى براى شما امامى مى فرستد که اخبار آسمان ها و زمین و حلال و حرام خدا را براى شما شرح دهد؟