آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

فخر رازى نقل مى کند: آيه انذار دلالت دارد که هيچ عصرى خالى نيست از کسانى که قيام به حقّ کرده و مردم را به آن هدايت مى کنند، و کلينى از امام صادق(ع) نقل مي کند: مقصود از آيه انذار، ائمه(ع) است.

از جمله آیاتى که از آن ضرورت وجود امام معصوم در هر عصر و زمان استفاده مى شود آیه هدایت است، خداوند متعال مى فرماید: «وَمِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ یَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ یَعْدِلُونَ»(1)؛ (و از آنها که آفریدیم، گروهى به سوى حق هدایت مى کنند و با آن اجراى عدالت مى نمایند).
فخر رازى در ذیل آیه فوق در تفسیرش از جبائى نقل مى کند: «این آیه دلالت دارد بر این که هیچ عصرى از کسانى که قیام و عمل به حقّ کرده و مردم را به آن هدایت مى کنند، خالى نیست»(2)
میرزا محمد مشهدى در تفسیر «کنز الدقائق» مى گوید: «آیه دلالت دارد بر این که در هر قرنى یک نفر معصوم وجود دارد; زیرا دلالت دارد بر اینکه هدایتگران اُمت، بعضى از خلقند نه تمام آن ها، و آن افرادى که معصوم نیستند هادى و عادل کلّى نیستند»(3)
کلینى(رحمه الله) به سند خود از عبدالله بن سنان نقل مى کند که از امام صادق(علیه السلام) درباره قول خداوند ـ عزّ وجلّ ـ «وَمِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ یَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ یَعْدِلُونَ» سؤال کردم. حضرت فرمود: «مقصود از آیه ائمه(علیهم السلام) است.»(4). (5)