خداوند در سوره «هود» می فرماید: «هیچ دابّه اى در روى زمین نیست، مگر این که رزق و روزى آن بر خدا است، در هر جا باشد روزیش را به او مى رساند». در واقع خداوند روزی جنبندگان را هر کجا باشند و در هر وضع و شرائطى به آنان مى بخشد؛ از روزی حیوانات غول پیکر دریائى گرفته، تا جنبندگان بسیار کوچکى، حتى غذاى کودک در رحم مادر را مقرر کرده، حتی از نظر «کمیت» و «کیفیت» کاملاً منطبق بر خواسته ها و نیازهاى آنها است، از این رو هیچ کس نباید براى به دست آوردن روزى خود کمترین نگرانى به خویش راه دهد.
 

خداوند در آیه 97 سوره انعام به نعمت وجود ستارگان اشاره کرده است. انسان هزاران سال است که براى جهت یابى در سفرهاى دریائى و خشکى از ستارگان بهره می گیرد و در اقیانوس هاى وسیع که هیچ نشانه اى براى پیدا کردن راه مقصد در دست نیست، همان ها بودند که میلیون ها بشر را از گمراهى و غرقاب نجات داده اند. در بعضى روایات اهل بیت(ع) آمده که منظور از نجوم، رهبران الهى و امامان هستند که مردم را از گمراهى نجات مى دهند.