انبیاء نیز بسیاری از کمالات را در دنیا و در بوته آزمایشات الهی به دست می آورند. هر انسانی کمال ویژه خود را دارد و مدارج کمال برای انسانهای مختلف متفاوت است؛ کسانی که زمینه و بهره بیشتری از مقدمات و استعدادهای معنوی دارند، هدفهای تعالی بالاتری برای آنها تعیین می شود. بنابراین از آنجا كه نظام حيات در جهان هستى نظام تكامل و پرورش است، تمامى موجودات زنده این مسير را مى‏ پيمايند. طبق اين قانون عمومى، همه مردم آزمايش می شوند تا استعدادهای نهفته در وجودشان شكوفا شوند. هر فردی به تناسب شخصيت خود در بوته آزمايش قرار می گيرد؛ تا در روند حركت خويش به تكامل راه یابد.
علاوه بر بحث تکامل، ابتلاء انبیای الهی حکمت های دیگری نیز دارد؛ پیامبران الهی باید در هر زمان برای مقابله با جریانات و حوادث گوناگون از آمادگی کافی برخوردار باشند؛ آزمايش های گوناگون، فراز و نشيب ها و سختي های زندگی، سبب ایجاد روحيه مقاومت و بالا رفتن تحمّل این مردان الهی در مسیر تبلیغ می شود. ضمن اینکه به وسیله این امتحانات، برتری و فضیلت انبیای الهی بر همگان روشن می گردد و با مردم اتمام حجت می شود که موفقیت در برابر امتحانات الهی ممکن و شدنی است.

«زُلْفَى» از مادّه «زَلْف» (بر وزن ظرف) در اصل به معناى نزديكى و منزلت و درجه است. اين واژه به گام نيز اطلاق مى شود؛ به اين جهت كه برداشتن گام ها سبب نزديكى به مقصد مى شود. در برخي از آيات در مورد قرب معنوى به كار رفته است، كه بت پرستان از پرستش بت ها انتظار داشتند. اين واژه به ساعات آغاز شب نيز اطلاق شده است؛ مانند: «وَأَقِمِ الصَّلاَةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفاً مِّنْ اللَّيْلِ»؛ (در دو طرف روز، و اوايل شب، نماز را برپا دار).

خواننده این سوره به ازاء هر دانه شن ده حسنه به او داده مى شود و ده سیئه محو مى گردد و ده درجه بر درجات او افزوده مى شود و خداوند وحشت دنیا و آخرت را از او برمى دارد.