آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«زُلْفَى» از مادّه «زَلْف» (بر وزن ظرف) در اصل به معناى نزديكى و منزلت و درجه است. اين واژه به گام نيز اطلاق مى شود؛ به اين جهت كه برداشتن گام ها سبب نزديكى به مقصد مى شود. در برخي از آيات در مورد قرب معنوى به كار رفته است، كه بت پرستان از پرستش بت ها انتظار داشتند. اين واژه به ساعات آغاز شب نيز اطلاق شده است؛ مانند: «وَأَقِمِ الصَّلاَةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفاً مِّنْ اللَّيْلِ»؛ (در دو طرف روز، و اوايل شب، نماز را برپا دار).

«زُلْفَى» از مادّه «زَلْف» (بر وزن ظرف) در اصل به معناى نزديكى و منزلت و درجه است. اين واژه به گام نيز اطلاق مى شود؛ به اين جهت كه برداشتن گام ها سبب نزديكى به مقصد مى شود، و در برخي از آيات در مورد قرب معنوى به كار رفته است، كه بت پرستان از پرستش بت ها انتظار داشتند. ولى بعضى از محقّقان معتقدند كه معناى «زُلْفَى» از معناى قرب كامل تر است، و در حقيقت مرتبه عاليه قرب را مى رساند. (1) ولى اين مطلب با توجّه به موارد استعمال اش بعيد به نظر مى رسد.
اين واژه به ساعات آغاز شب نيز اطلاق شده است؛ مانند: «وَأَقِمِ الصَّلاَةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفاً مِّنْ اللَّيْلِ»؛ (در دو طرف روز، و اوايل شب، نماز را برپا دار). (2)، (3)