آنان كه ادعا كرده‌اند اين آيه قرآن «تمامى موجودات را جفت (نر و ماده) آفريديم» منافات با علم روز دارد بر اثر برداشتى است كه از تعبير «زوجين» داشته‌اند و آن را همواره به معناى جفت نر و ماده پنداشته اند. در صورتى كه «زوج» در برخی از آيات به معناى «صنف» و مراد از «تثنيه»، مطلق تعدّد و تكثّر است؛ بدين معنا كه از هر چيزى، اصناف و انواع متعدّدى آفريديم.
 أمّا اگر اشارتى هم در برخی از آیات در اين باره باشد، باز هم اعتراض معترض وارد نيست؛ زيرا در علم زيست شناسى ثابت شده است كه هيچ موجود زنده‌اى از قانون لقاح جنسى (نر و ماده) مستثنى نيست.
ضمن اینکه واژه «شىء» غير جانداران را هم در بر مى‌ گيرد و لحن برخی از آیات تأكيد مى ‌كند كه همه اشيا مانند جانداران براساس قانون زوجيت به وجود آمده اند؛ چرا که شالوده جهان هستى بر اتم استوار است و اتم نيز متشكل از يك جفت است: الكترون و پرتون.

از علائم ازدواج هاى تجارتى وجود مهریه هاى سنگین، جهیزیه زیاد و شیربهای هنگفت است. در این نوع ازدواج، صفات انسانى طرفین و مانند اینها مطرح نیست بلکه تمام بحث ها بر محور دارایى هاى طرفین - مخصوصاً زن - دور مى زند و شخصیت زن تا سر حّد یک متاع عادى سقوط مى کند. تنها عامل بقاى این ازدواج همان علت حدوث آن بوده و زوجین به محض رسیدن به خواسته خود، از هم متنفر می شوند. همچنین توقعات این زنان، به نسبت  اموالشان، فوق العاده زیاد است. لذا در دستورات مذهبى ما، از این نوع ازدواج ها منع شده است.

در مورد فلسفه و حکمت احکام نمی شود به طور قطع سخن گفت و عمده دلیل، همان تعبدی بودن پذیرش سخنان مولای حکیم می باشد. اما بعضی از حکمت هایی که برای عدّه ذکر کرده اند، عبارتند از: 1- مسأله حفظ نسل و مشخص شدن وضع زن از نظر باردارى و عدم باردارى. 2- دادن فرصتی به زوجین براى صلح و بازگشت. 3- رعایت حریم زندگانی زناشویی حتی بعد از مرگ همسر که مطلبی فطری است و شارع عدّه را حریم آن قرار داده است.