واژه «طَعامْ» هم معنى مصدرى و هم اسم مصدرى دارد؛ یعنی هم به غذا خوردن گفته مى شود و هم به خود غذا. البته در «لسان العرب» تصريح شده كه «طعام» اسم جامعى است براى تمام خوردنى ها، ولى هم او و هم «راغب» در «مفردات» تصريح كرده اند كه اين واژه گاهى در نوشيدنى ها نيز به كار مى رود.

از منظر فقه شیعه تمام حيوانات دريايى حرام هستند به استثناى ماهى فلس دار، تخم اين حيوانات هم تابع آنهاست. از حيوانات زمينى فقط شتر، گاو، گوسفند، گاو وحشى، قوچ كوهى، آهو و گورخر، حلال گوشت و گوشت اسب و استر و الاغ مكروه مى باشد. قاعده كلى درباره خوردنی ها و آشامیدنیها اين است كه هر چيزِ نجس، هر نوع غذا و آشاميدنىِ غصبى، زيان بخش و هر چيز «خبيث» كه طبع از آن تنفر دارد حرام است. از كثيف ترين و بدترين مايعات حرام، بول است و از آن بدتر مشروبات الكلى است.