در کتب روایی اهل سنت نقل شده، عنصر وجودی حضرت زهرا(ع)، آسمانی و بهشتی است. سیوطی ذیل آیۀ اول سورۀ اسراء می نویسد: «عایشه گفت: پیامبر(ص) فرمود: زمانی که مرا بسوی آسمان بردند داخل بهشت شدم و در کنار درختی که به نیکویی آن و به سفیدی برگهای آن و به لذیذی میوۀ آن، هرگز در بهشت ندیده بودم. پس میوه ای از آن بر گرفتم و خوردم. آنگاه بصورت نطفه ای در صلب من قرار گرفت. پس به زمین هبوط کردم و با خدیجه هم بالین شدم و او فاطمه را باردار گشت. پس از آن هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، فاطمه را می بویم».

«تورات»، داستان دروغی را به حضرت داود(ع) نسبت می دهد که: داود عاشق همسر اوریّا مى شود! داود اوریّا را به منطقه جنگی می فرستد، تا کشته شود، سپس داود همسر اوریّا را به ازدواج خود درمى آورد!!! در روایات اسلامى، این داستان زشت «تورات» تکذیب شده است. امام رضا(ع) می فرماید: «بعد از آن که اوریّا بر حسب تصادف در یکى از جنگها کشته شد، داود همسراو را به عقد خود درآورد، تا سنّت بیوه ماندن زنان را برچیند». یعنی مسأله «اوریّا» یک ریشه واقعى ساده اى داشته، که داود به عنوان یک رسالت الهى آن را انجام داد.

در مورد فلسفه و حکمت احکام نمی شود به طور قطع سخن گفت و عمده دلیل، همان تعبدی بودن پذیرش سخنان مولای حکیم می باشد. اما بعضی از حکمت هایی که برای عدّه ذکر کرده اند، عبارتند از: 1- مسأله حفظ نسل و مشخص شدن وضع زن از نظر باردارى و عدم باردارى. 2- دادن فرصتی به زوجین براى صلح و بازگشت. 3- رعایت حریم زندگانی زناشویی حتی بعد از مرگ همسر که مطلبی فطری است و شارع عدّه را حریم آن قرار داده است.