تاریخ اصول فقه، به معنی سیر تحول و تطور علم اصول در طول زمان، در 8 دوره متصور است: دوره اوّل: عصر تأسیس اصول فقه توسط امام باقر(ع) و امام صادق(ع). دوره دوّم: دوره تصنیف توسط هشام بن حکم و دیگران. دوره سوم: دوره کمال و استقلال. دوره چهارم: عصر ركود و تقليد از آراء شیخ طوسی. دوره پنجم: عصر تجديد حيات‏ فقاهت و اجتهاد توسط ابن ادریس. دوره ششم: عصر پيدايش حركت اخبارى‏ گرى‏. دوره هفتم: عصر تجديد حيات اجتهاد توسط محقق بهبهانی و مقابله با اخباری گری. دوره هشتم: عصر نوآورى‏ هاى فقهى‏ و ابداع روش های تازه در اصول فقه.

کتاب «الخلاف» که نام اصلی آن «الخلاففی الاحکام» یا «مسائل الخلاف»می باشد، توسط شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی (358 ق ـ 460 ق) تالیف شده است و یکی از مهمترین و نخستین کتاب ها در زمینه فقه مقارن به شمار می رود.