کتاب «بشاره المصطفی لشیعه المرتضی» توسط شیخ ابو جعفر عماد الدین محمد بن علی بن محمد بن علی طبری آملی (م 554 ق) یکی از بزرگترین محدثان و متکلمان قرن ششم هجری تالیف شده است که در زمینه شناخت جایگاه و درجات شیعیان علی بن ابی طالب و اهل بیت پیغمبر (علیهم السلام)، و کرامات اولیای الهی و پیروان آن بزرگواران تنظیم شده است. طبری این کتاب را به صورت کاملاً مستند و در هفده جزء تنظیم و مرتب کرده است.

کتاب «مناقب الطاهرین» (و دلائل المومنین) توسط عماد الدین حسن بن علی بن محمد بن علی بن حسن طبری (م بعد از 698 ق) نگاشته شده است. این کتاب گاهی با کتاب اسرار الامامه (یا الائمه) و المعجزات خود نویسنده یکی دانسته شده و در واقع باز نوشتی از کتاب «الثاقب فی المناقب» عماد الدین محمد بن حمزه طوسی (ق 6) به زبان فارسی است. طبری که در زمان حکومت هولاکوخان مغول و معاصر با خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی بوده، این کتاب را برای ترویج اندیشه و عقاید شیعه امامیه در جهان اسلام تالیف کرد تا فارسی زبانان نیز از معارف ناب علوی بهره مند شوند.