کتاب «المحاسن» که یکی از اصول چهار صدگانه حدیثی شیعه است، توسط یکی از شاگردان امام رضا و امام جواد (علیهما السلام) یعنی ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد برقی (م 280 ق) در قرن سوم هجری تالیف شده است. این کتاب یکی از مهمترین و ارزشمندترین کتاب‌های حدیثی است که پس از تدوین جوامع روایی ثانوی (یعنی کتب اربعه شیعه) همچنان (البته بخشی از آن) باقی مانده است. این کتاب یکی از منابع بسیار مهم شیخ کلینی، شیخ صدوق، و شیخ طوسی در تدوین و تنظیم کتاب‌های چهارگانه مزبور بوده است و اعتبار آن در ردیف و بلکه بالاتر از کتب اربعه می باشد.

کتاب «معانی الاخبار» که کتابی حدیثی درباره معنای الفاظ و کلمات مشکل و پرکاربرد قرآن و احادیث می‌باشد، توسط شیخ صدوق ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی (م 381 ق) تالیف شده است. شیخ صدوق این کتاب را بر اساس احادیث موجود در اصول اربعمائه (یعنی منابع حدیثی معتبر شاگردان ائمه علیه السلام)، به ویژه آثار احمد بن محمد بن خالد برقی، مثل معانی الاحادیث و تفسیرالحدیث و همچنین کتاب جامع الاحادیث النبویه استادش شیخ ابو محمد جعفر بن احمد بن علی قمی رازی معروف به ابن الرازی، تدوین و تالیف کرده است.

ابوجعفر احمدبن محمدبن خالد بن عبدالرحمن بن محمدبن علی برقی (؟ ـ 280ق) یکی از برجسته ترین و مهمترین راویان شیعه است که مورد توجه و قبول علمای شیعه و سنی بوده است. او در راس دانشمندان تاریخ، حدیث، تفسیرقرآن، رجال و فقه اهل بیت در قرن سوم هجری بود. برقی در قم متولد شد و در همانجا رشد کرد و به تحصیل پرداخت، وی و پدرش محمد بن خالد برقی از اصحاب و شیعیان امام رضا(ع) بودند. پس از شهادت زید بن علی توسط یوسف بن عمر بن ثقفی (والی عراق) پدر بزرگ او به همراه نزدیکانش به قم گریخته و در منطقه ای به نام برق رود یا برقه ساکن شدند، او در نهایت در شهر قم وفات یافت.