با اين كه مرد و زن از زندگى زناشوئى سود مساوي مى برند؛ ولى در صورت جدائى، زن خسارت بيشترى مي بيند؛ زيرا مرد طبق استعداد خاص بدنى معمولاً در اجتماع، نفوذ بيشترى دارد و همچنین در انتخاب همسرِ مجدد، امكانات بيشترى دارد؛ ولى زنان بيوه با از دست رفتن سرمايه جوانى و زيبائى، امكانات كمتري براى انتخاب همسر جديد دارند؛ لذا در حقيقت مَهر، جبران خسارت براى زن و وسيله اى براى تأمين زندگى آينده او و ترمزى در برابر تمايلات مرد نسبت به طلاق است.

قصاص مرد در برابر قتل زن تنها با پرداخت نصف ديه به افراد تحت تکفل او قابل اجراست، پرداخت مبلغ مزبور، به خاطر این نیست که زن از مرتبه انسانیت دورتر است و یا خون او کمرنگ تر از خون مرد است، بلکه پرداخت نصف دیه که به افراد تحت تکفل او پرداخت می شود و نفعی برای قاتل معدوم ندارد، بلکه تنها به خاطر جبران خسارتی است که از قصاص مرد، متوجه بازماندگان و فرزندان بى گناه او وارد مى شود.