با وجود تلاش عده اي براي ايجاد تضاد ميان «فرضيه تكامل» و «مسئله خداشناسى»، امروزه تضادي ميان اين دو وجود ندارد و ما اين فرضيه را چه قبول و چه رد نمائيم در هر دو صورت مى توان خداشناس بود. فرضيه تكامل به فرض اثبات، شكل يك قانون علمى به خود خواهد گرفت كه از روى علت و معلول طبيعى پرده بر مى دارد و فرقى ميان اين رابطه علت و معلولى در عالم جانداران و ديگر موجودات نيست و خود داروين در برابر اتهام بي دينى تصريح مى كند كه من در عين قبول تكامل انواع، خداپرستم و بدون قبول وجود خدا نمى توان تكامل را توجيه كرد.

تجربه نشان داده كه اگر مسائل تربيتى تحت انضباط و شرائط معين قرار نگيرد عده اى آن را فراموش مى كنند. بنابراين، اين مسائل حتماً بايد در اوقات معين و تحت انضباط دقيق باشد تا كسي بهانه اى براى ترك آن نداشته باشد و مهم تر اين كه انجام اين عبادات در وقت معين و به صورت دسته جمعى داراى شكوه و عظمتی خاص و غير قابل انكار است و در حقيقت يك كلاس بزرگ انسان سازى تشكيل مى دهد.